Er schuilt een romanticus in mij. In een ver en nog verliefd verleden draag ik de gedichtenbundel ‘Hier en daar een bui’ op aan mijn inmiddels vrouw Marjolijn, uitgegeven door een bevriende uitgever en voornamelijk verkocht in Utrecht. Het levert een etentje op in een zeker niet al te duur, zeg maar ronduit goedkoop etablissement, wat een ander woord is voor kroeg.
Het illustreert de schrijnende financiële werkelijkheid waarmee een overborrelend hart zich geconfronteerd weet. Daar doe ik het dus niet voor. Poëzie schrijven is een vorm van zelfbevrediging èn exhibitionisme, want ik waardeer het als je meeleest. De inhoud van de oorspronkelijke bundel ‘Hier en daar een bui’ vind je hier: Hier en daar een bui. Aandoenlijk knullig nu, maar wat was ik destijds trots. De latere erupties (want dat zijn het) vind je hier: Gedichten van een huilende clown. En als opa moet je natuurlijk ook iets kwijt: Kinderdichtjes. Helemaal gratis, maar een donatie aan een goed doel wordt gewaardeerd, zoals www.longfonds.nl.