Vijf maanden nadat het virus Nederland heeft bereikt. Inmiddels is de intelligente lockdown opgeheven en zijn veel maatregelen versoepeld. De regering vertrouwt op het gezonde verstand van het volk. We gaan het samen doen. We klappen voor het zorgpersoneel, branden kaarsjes en zingen massaal You’ll never walk alone.
Maar het geheugen is kort. Hoewel met klem wordt geadviseerd om anderhalve meter afstand van elkaar te bewaren en in sommige steden een mondkapje te dragen waar dat niet mogelijk blijkt, lijken veel mensen te denken dat het zo’n vaart niet meer zal lopen met dat virus. Het is warm, tropisch heet soms, en stranden lopen vol, terrassen puilen uit en in winkelstraten is het dringen.
Het is sommigen nog niet genoeg. Demonstraties volgen waarin de activisten van Viruswaanzin zich beroepen op de grondwet om de nog overgebleven maatregelen op te heffen en totale vrijheid eisen (Artikel 10, lid 1. Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer). Hebben zij geen kwetsbare familieleden of vrienden, ouders of opa’s en oma’s denk ik dan, of zijn die soms al op? Iets verder bladerend bevat diezelfde grondwet overigens nog een artikel dat minder aandacht wordt gegeven (Artikel 22, lid 1. De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid). Toegegeven, voor het nut van het dragen van niet-medische mondkapjes kan geen wetenschappelijk bewijs worden aangevoerd, maar absence of evidence is not evidence of absence (Carl Sagan).
Anderhalve meter en horeca gaan niet samen. Horeca en anderhalve meter evenmin. Uiterst triest, maar het is even niet anders. Trek je conclusie en vul voor horeca in alles dat publiek trekt. Het zijn keuzes. Viruswaanzin kiest voor terug naar het oude normaal. Alsof er niets aan de hand is. Het aantal besmettingen en coronadoden neemt dagelijks toe. Economieën storten in. De wereld is gek geworden. Gelukkig zijn zij er nog.
Als deze crisis iets leert, dan is het wel een onthutsende kijk op het gedrag en denkvermogen van mensen, ook binnen de eigen vrienden- en kennissenkring. Het gebrek aan mededogen en inzicht. Zelfs als het effect van een mondkapjesplicht onomstotelijk zou vaststaan, dan is het nooit proportioneel om iedereen te onderwerpen aan ingrijpende, vrijheidsbeperkende maatregelen terwijl slechts sprake is van een minimaal, theoretisch risico van besmetting, zoals Viruswaanzin stelt in haar brief van maandag 3 augustus 2020. Anderhalve meter. Een mondkapje. Hoe ingrijpend. Er zijn mensen die al maandenlang in isolatie leven. De vrijheid van de één begint waar die voor de ander ophoudt. Met een beetje geven en nemen en wat gezond verstand zijn harde maatregelen overbodig en heeft iedereen bewegingsruimte.
Waanzinnig hè?