Communicatie vindt plaats van A naar B, waarbij beiden afwisselend de rol van zender en ontvanger vervullen. Op zichzelf een eenvoudig proces, maar dan wel één met ontelbare haken en ogen. Zo maken A en B niet altijd gebruik van dezelfde golflengte en taal, zodat ontvangst en begrip op zijn minst abstract te noemen zijn. En transparantie heeft wat mij betreft niets te maken met het ongebreideld publiceren van gegevens.

Elke goede bedoeling ten spijt lijkt de overheid er maar niet in te slagen om de communicatie met haar burgers op orde te krijgen. Aan creativiteit ontbreekt het niet. Om zichtbaar te blijven zonder meteen een formele persconferentie te hoeven beleggen, is het persmoment bedacht. Het woord zelf deed mij aanvankelijk aan iets anders denken en verrassend genoeg draaide het daar ook bijna op uit. Wat een luchtig bijpraten had moeten zijn, ontaardt in een krampachtige poging om de maatregelen die onafwendbaar lijken nog even op te houden. Het resultaat laat zich raden. Verwarring over de vraag of de ontsnapte uitspraken nu wel of niet besluiten zijn en zo ja, verontwaardiging waarom de hardst getroffenen de maatregelen die daarop volgen uit een bijzinnetje moeten afleiden. Vind ik niet erg handig.

Evenmin vind ik het handig om getallen te publiceren omdat dat nu eenmaal zo is afgesproken. Het interpreteren van een getal vergt nogal wat kennis en achterliggende gegevens om de context te kunnen bepalen waarin dat getal tot stand is gekomen. Pas dan kan ik immers komen tot relevante informatie? Desondanks heeft het RIVM besloten om dagelijks de door de verschillende GGD’s geconstateerde besmettingen te vermelden om de verspreiding van het virus inzichtelijk te maken, tegelijk met het aantal ziekenhuisopnamen. Door commerciële teststraten geconstateerde besmettingen worden hierbij niet meegeteld, terwijl hun aandeel groeiende is. Zodra de sneltesten in groten getale beschikbaar komen zal dat aandeel zelfs explosief toenemen, maar dit terzijde. Het aantal ziekenhuisopnamen lijkt wat dat betreft een stuk concreter, ware het niet dat niet zozeer de huidige bezetting relevant is, maar de verwachte toename hiervan. Die verwachte toename kan weer worden afgeleid uit het aantal besmettingen, welk getal dus steeds meer met een natte vinger wordt bepaald en dat bovendien het getal betreft dat een x-aantal dagen geleden gold. Om het allemaal maar simpel te houden. En het publiceren van een getal dat als gevolg van een technische storing al bij voorbaat onvolledig wordt genoemd, voelt als het doen van de afwas omdat het nu eenmaal mijn beurt is, maar dan vòòr het eten.

Het wachten is op de volgende persconferentie. De echte.