Ondanks dat Hugo de Jonge nog altijd minister is van VWS, zijn de eerste vaccins van Pfizer gezet. Bovendien is het vaccin van Moderna goedgekeurd door de Europese Commissie. De strijd tegen het virus kan nu echt beginnen. Nog even geduld dus.
2020 was een kutjaar. Een betere omschrijving komt niet opborrelen. Angst en verdriet deden uitbundig hun ronde, hand in hand met de vrijheidsbeperkingen die iedereen trof en nog treft. Aan het begin van de uitbraak stonden we er samen voor. You’ll never walk alone, klappen voor de zorg en beertjes voor het raam. Langzaam werd duidelijk wat er gaande was en kwam het besef hoe machteloos de mens is als de natuur haar tanden laat zien. Wie niet met die onzekerheid kon omgaan ging op zoek naar verklaringen. Surfen over het web voelde als veldonderzoek, maar het verzamelen van data is zinloos als die niet wordt geduid en in context wordt gezet. Hoe idioter de verdachtmakingen, hoe geloofwaardiger ze werden gevonden. ‘ Ik geloof niet in feiten,’ sprak een vrouw, ‘want wat is een feit?’ Ze had gelijk. Geloof en feit gaan inderdaad niet samen, maar leg dat maar eens uit.
Ik kijk steeds minder op Facebook. Dat scheelt een hoop ergernis en verdriet, al doe ik daarmee het positieve waarvoor het medium bedoeld was zwaar te kort. Het zij zo. Er bestaan gelukkig meer middelen om met elkaar te communiceren. Daarbij voelt één op één contact een stuk waardevoller. Waar geen gesprek meer mogelijk is, verdwijnt het onderlinge begrip. Ook al wordt het virus beteugeld, haar rondgang laat nog lang haar sporen na. We zijn verliezers.
Terug naar de realiteit. Het vaccineren is begonnen. Langzaam zullen de maatregelen worden teruggedraaid en kan het leven weer beginnen. Het echte leven. Ik heb al mijn knuffels opgespaard. Je bent hierbij vast gewaarschuwd. Houd vol.